داشتم با خودم فکر میکردم اگه ثواب و عقاب و این چیزا راست باشه، چقدر هم میشه خوش به حالمون باشه هم بدبخت بشیم! وقتی این همه ثواب برای یه آیه قران خوندن میدن و این همه گناه برای دل شکستن. اصلا اگه این ثوابا راست باشه چقدر حساب و کتاب سخته. مثلا فکر کن، یه آیه قران تو ماه رمضان بخونی میشه یه ختم قران، بعد خدا میگه اگه به پدرمادرت خدمت کنی ثوابش از هزار ختم قرآن بیشتره، بعد فکر کن تو روز ماه رمضون به پدرمادرت خدمت کنی، چی میشه؟ چه ثوابی ؟ کی میخواد بنویسه؟ اصلا چقدر باید غیرماه رمضون قران بخونیم تا انقدر بشه رشد کرد تو مسائل معنوی و ثواب جمع کردن.
یه چیز دیگه اینکه اصلا واقعا اثرش هم همین قدر هست یا نه؟ یعنی اگه ماه رمضان یه ایه قرآن بخونیم اندازه یه ختم قران اثر داره یا نه؟ این چیزیه که خیلی بهش فکر میکردم و همیشه بهش فکر میکنم و فعلا جوابی که بهش رسیدم اینه که آره، یعنی خدا حساسه روی اینکه کی و چه زمانی اسمش رو بخونیم، مثل معشوقی که براش مهمه عاشقش کی و چه لحظه هایی اونو صدا بزنه. همه عاشقا میدونن که تو عشقبازی یه لحظه هایی هست که نگاه کردن به چهره دلبر هم کار هزار تا خرید و کادو و هدیه رو میکنه. به نظر من ماه رمضان از اون وقت هاست و هر کدوم از آیات کار خودش رو میکنه.
یه چیز دیگه هم خیلی مهمه اینه که تو ماه رمضان وقتی یاد خدا میکنیم، نشون میدیم که بهش محتاجیم، اینجور نیست که خدا گفته اگه یاد من کنین برای هر آیه، یه ختم قران میدم بعد ما بگیم بی خیایل بابا، نمیخوایم اصلا. نه. وقتی ما هم با شوق و ذوق شروع میکنیم به قرآن خوندن این اوج شوق ما رو و اوج نیاز ما به خدا رو نشون میده . پس اولین تاثیری که میزاره از بین بردن غرور و خیره سری در برابر خداست.
کلا این که این ماه رمضون رو دریابیم و حتما حتما یاد خدا باشیم.